Het pad
begint bij de beslissing.
En nu dat ik mijn grootste beweegredenen voor het maken van de beslissing om België te verlaten heb blootgelegd begint pas het
echte zoekwerk. Bij de eerste brainstormsessies komen allerlei vragen
bovendrijven: Wie zegt bijvoorbeeld dat het in een ander land überhaupt beter zal
zijn op vlak van economie, leefomstandigheden, milieuvervuiling, etc? Bestaat
zo een land wel? Waar? Zal ik een nieuwe taal moeten leren? En niet
onbelangrijk: zal ik er kunnen werken en geld verdienen om in mijn onderhoud te
kunnen voorzien? (dit laatste hangt natuurlijk sterk af van de gestelde
prioriteiten)
Ten eerste
denk ik niet dat het Beloofde Land bestaat in de fysieke wereld! Er zullen ongetwijfeld
prachtige plaatsen zijn op deze aardbol die het benaderen, maar de wereld is nu
eenmaal niet perfect en overal worden dezelfde fouten gemaakt – de meeste
kritiek die ik heb geuit op de situatie in België vandaag geldt ook voor de
meeste andere landen, als het in die andere landen er zelfs niet slechter aan
toe gaat. Het zou dus heel naïef zijn om te verwachten dat door in een ander
land te gaan wonen al onze problemen opgelost zullen zijn. Integendeel.
Vroeg of
laat word je bij zo een zoektocht naar het “waar?” geconfronteerd met de keuze:
wil je geld hebben of wil je grond hebben? Concreet: je hebt landen met een
ongeveer even hoge of zelfs hogere levensstandaard als in België, ik denk aan
Zwitserland, Canada, Australië, zelfs pakt Frankrijk of Duitsland om het niet
te ver van de deur te zoeken. Het voordeel ten opzichte van België is vooral
meer ruimte per persoon, meer groen, eventuele financiële voordelen en kansen,
cultuur vrij gelijklopend – dus zoals we het hier gewend zijn qua onderwijs en
ziekenzorg. Het nadeel is dat je weer in juist hetzelfde systeem terechtkomt:
iets huren, werken om te sparen of voor een lening maar in ieder geval voor een
lange tijd niet in staat zijn om grond te kopen, eventueel een huis te laten
bouwen. Dat willen we juist vermijden dus, als je zelfvoorzienend wilt zijn heb
je om mee te beginnen grond nodig, liefst minstens een hectare in een mooie
propere omgeving en toch nog genoeg verbonden met de bewoonde wereld.
Gelukkig
zijn er landen waar het financieel haalbaar is om dit voor elkaar te krijgen
zonder een lening van 30 jaar aan uw been te hebben. Dit is mij voor het eerst duidelijk
geworden toen mijn ouders enkele jaren geleden terugkwamen van een reisje naar Oekraïne
met het opmerkelijke nieuws een “buitenverblijf” te hebben gekocht in een boerendorpje
aan de grens van Oekraïne met Polen en Slowakije.
Voor een miezerige 5000 dollar hebben ze nu
een huisje en een tweede gebouw bij dat als stalling werd gebruikt voor een
koe, maar met gemak omgebouwd kan worden tot een tweede huisje. Het perceel bestaande
uit wat over de omgeving versnipperde akkers is in totaal iets minder dan een
halve hectare groot wat indrukwekkend groot is als je het gewoon bent een tuintje te
hebben in België, dit alles was gewoon inbegrepen in de prijs!
Huisje in Lug |
Dorpje Lug met treintje |
De mensen
die van een andere planeet lijken te komen als je ze vergelijkt met de mensen
die in een stad wonen. Toen ik er op bezoek was ging Oekraïne net gebukt onder
de eerste golf van de economische crisis. Bijna niemand in het dorpje had een
job! En toch ging het leven verder alsof het de gewoonste zaak van de wereld
is om werkloos te zijn. De mensen waren nog steeds in staat zichzelf te voeden
en te onderhouden! Ze hadden geen rijkdom en zeker in veel mindere mate luxe
maar de mensen zagen er gelukkig en ontspannen uit, waren ook bijzonder hartelijk en gastvrij! Er
was geen geloop en gehaast, geen stress en werkdruk zoals we die hier zonder
het misschien te weten ondergaan. Het leven ging daar gewoon langzaam zijn
gangetje. Heerlijk toch als je dagtaak eruit kan bestaan paddenstoelen te
gaan plukken in het bos een paar dagen nadat het heeft geregend om ze
vervolgens te drogen voor de winter, of met je koe de beste graasplekjes op de
heuvel te gaan opzoeken.
Ik werd in
dat dorpje Lug (wat ‘veld’ betekent) volledig ondergedompeld in een zee van
rust, stilte, eenvoud en bruisende schoonheid van de natuurlijke omgeving. Bij
onze aankomst werden we meteen
uitgenodigd door de dorpsbewoners om even de heuvel op te lopen en te delen in de overvloed die het
resultaat was van hun vruchtbare gronden. Het bos op de heuvels nabij het
dorpje, op wandelafstand van ons huisje bleek inderdaad veel te bieden. Aan de
randen van het bos heersten de braambessen in die mate dat heel het dorp er
confituur en zelfs wijn van maakte en er elke dag mensen met de trein
arriveerden uit het naburige stadje om hun eigen voorraad in te slaan. Verder
waren er andere bessen, noten, heel veel lekkere paddenstoelen, appels en
ander fruit, en nog een heel arsenaal aan wilde geneeskrachtige kruiden waarvan
je in België zelfs niet moet dromen ze ooit in het wild te kunnen plukken (vaak omdat
ze met uitsterven bedreigd zijn)!
Ook de planten en paddenstoelen moesten niet onderdoen qua biodiversiteit, echt een bos dat ontsnapt leek te zijn uit de sprookjesboeken van mijn kindertijd. Machtig, sereen, ontzagwekkend...
Bron in het bos |
BIODIVERSITEIT:
Maar na
deze eerste overdonderende indrukken ben ik terug neergedaald op de aarde en heb
ik de keerzijde van de medaille onder ogen moeten zien.
Oekraïne is in geen geval het land waar we naar op zoek zijn en dit om zoveel redenen!
Oekraïne is in geen geval het land waar we naar op zoek zijn en dit om zoveel redenen!
Om er
enkele van op te noemen: labiele politieke en economische situatie, corruptie en
criminaliteit, grote kloof tussen arm en rijk (vooral te zien in steden), zeer
hoog percentage alcoholisme onder de bevolking (valt niet te onderschatten als
dit jouw buren worden!), geen EU (dus eigen munteenheid en gesloten grenzen). Bovendien
aanvaardt Oekraïne geen dubbele nationaliteit dus de keuze om er langer dan 3
maand te blijven zou al definitief moeten zijn om het te kunnen. Dit land is eigenlijk
ook een soort gevangenis omdat ze je niet zomaar naar Europa laten afzakken
zonder officiële uitnodigingsdocumenten van familie in Europa bijvoorbeeld. En
ik twijfel er niet aan dat mijn ouders goede redenen hadden om mij en mijn
broer daar weg te halen.
Neen, Oekraïne
en in het bijzonder deze prachtige plaats in de uitloper van de Karpaten waar
mijn ouders hun “buitenverblijf” hebben gekocht was maar INSPIRATIE, de
geboorte van een droom. Het zaadje van een idee dat zou uitgroeien tot een
beter, concreter en realistischer idee.
De Karpaten
strekken zich namelijk uit over een aantal landen en het gewenste landschap is
ook terug te vinden in Hongarije, Slowakije en Polen, terwijl landen als
Slovenië, Moldavië en Monte Negro zeker ook eens het bekijken waard zijn.