maandag 26 december 2011

Breekpunt


Zoals je je misschien nog herinnert hadden we het over voorzien in ons onderhoud en de redenen waarom we ons zo vanzelfsprekend schikken in ons lot. Eén van de overige redenen waarom we werken, naast onze nood om onszelf te voeden en hulp te krijgen als we ziek zijn is dat we de rekeningen van elektriciteit, water en gas moeten betalen en de kosten van benzine, de auto in het algemeen (onderhoud, verzekering en heel de kermiswinkel) of andere soorten van transport zoals openbaar vervoer.
Wat ik hier op aan te merken heb is heel simpel: we zitten momenteel te koekeloeren op de Oil Peak, dat wil zeggen de bodem van de bodemloos-gewaande olieput is in zicht. Eerst begreep ik niet ten volle wat de consequenties hiervan zullen zijn. Dat het steeds duurder zou worden om met de auto te rijden en jouw huis te verwarmen en te voorzien van stroom lag voor de hand. Maar verontrustend als dat op zich al is, we hebben nog een groter probleem, zeker in België. Niet alleen de chemische industrie is volledig afhankelijk van olie maar ook onze voeding druipt ervan.
Om het land te bewerken op de intensieve wijze van massaproductie zoals het nu over heel de wereld gedaan wordt zijn we afhankelijk van olie. Olie voor de machines om te zaaien, te oogsten, te verwerken en te vervoeren over heel de wereld. (Productie van vlees is daarom dubbel belastend omdat vee wordt gevoed met plantaardig voedsel.) 
En hoeveel percent van het voedsel dat we in België eten denk je wordt geproduceerd op Belgische bodem? Voorlopig heb ik daar geen harde cijfers voor gevonden, maar ik kan mij niet inbeelden dat het veel kan zijn in verhouding met het aantal monden dat België te voeden heeft! We hebben dus een groot probleem mensen! Want als we eenmaal over de piek heen zijn gesukkeld en niet op tijd onze huidige energiebronnen volledig inruilen voor hernieuwbare varianten zal het steeds moeilijker en duurder worden om aan voeding te geraken. Stel je voor wat er zou gebeuren als we met een schaarste komen te zitten wereldwijd van de brandstof die we nodig hebben om voedsel te produceren, om het te importeren/exporteren en in de supermarkt te krijgen als we zelf niet genoeg produceren, om ons te verplaatsen naar ons werk, om elektriciteit te maken (ja ook kerncentrales daraaien uiteindelijk op olie) om onze huizen te verlichten, om allerlei gebruiksvoorwerpen te produceren van een tandenborstel tot een laptop, om ons water te zuiveren, om onze gsm op te laden, etc, etc…



Ontelbare wetenschappers en ingenieurs werken aan dit probleem - zou je zeggen – en dat is werkelijk zo. Maar het is ook werkelijk zo dat de huidige gevestigde orde op vlak van fossiele brandstoffen exploitatie nog geen zin heeft om de scepter door te geven. Olie is vloeibaar goud aan het worden en de mensen of eerder ‘corporaties’ die het controleren hebben alles te zeggen over HOE en OF jij en ik in ons onderhoud zullen kunnen voorzien in de toekomst. De Olie-industrie werkt de research, ontwikkeling en toepassing op grote schaal van nieuwe technologie voor het ‘oogsten’ van natuurlijke en hernieuwbare energiebronnen consequent tegen! 
Dus er is hoop, er zijn alternatieven, maar de vraag is of we mits deze tegenwerking de omschakeling op tijd zullen kunnen maken aangepast aan de noden van onze gemeenschap alvorens te vervallen in paniek, hongersnood (wat nu al even aan de gang is in Afrika bijvoorbeeld) onvermijdbare conflicten, chaos en complete ineenstorting van het systeem.
Om dit te voorkomen moet de grote massa inzien dat het systeem niet enkel inefficiënt, corrupt en zelfs schadelijk voor de gezondheid van de enkeling is, het is werkelijk niet-duurzaam, UNSUSTAINABLE om het met een mooi Engels woord te noemen. Dat wil zeggen dat of we dat nu geloven of niet – het systeem gedoemd is om in te storten, het kan niet blijven draaien op de manier dat we gewoon zijn. De grote massa moet dit niet alleen inzien maar het ook op tijd inzien en in actie schieten voor het te laat is.

Cree Indian Prophecy

Verder moeten we betalen voor onze luxe. Onze luxe is uiteraard ook gedrenkt in olie en gaat grotendeels ten koste van andere werelddelen die minder ‘chance’ hebben. We hebben de luxe om constant allerlei prullen te kopen die ofwel vanzelf al snel kapotgaan ofwel niet gebruikt worden omdat ze overbodig zijn en dus snel kunnen worden vervangen door andere. We worden door de constante reclames op tv en radio opgeroepen tot consumeren en ingeprent om ons daarbij prettig te voelen en op deze manier onze status te verzekeren in de groep.
In mijn generatie zie ik dat velen zich daartegen beginnen te verzetten maar er wordt op ons neergekeken. Zelf ben ik al eens ‘primitief’ genoemd omdat ik er vrijwillig en bewust voor kies om geen tv en ook geen microgolf in huis te hebben en probeer om zo lang mogelijk de aanschaf van een auto uit te stellen door alles met de fiets te doen.

En het laatste algemene punt waar mensen geld voor nodig hebben is het concept van ‘huisje, tuintje, kindje’. In België wordt dat eerder iets van ‘als-je-chance-hebt-rijhuisje, tuintje is zeer twijfelachtig, kindje naar eigen wens + een lening om de volgende 30 jaar af te betalen! Dit is de laatste schakel en het maakt de cirkel rond. Probeer nu eens als jonge starter, pas afgestudeerd, er maar voor te zorgen dat je kunt voorzien in jouw onderhoud en dat van jouw toekomstig gezin en je bent direct volledig vergrendeld in de matrix. Je bent slaaf van je bank, je bent slaaf van je rekeningen, en je bent niet anders dan geld verschuldigd aan alles en iedereen dat jou in leven houdt. The things you own start to own you. Dus je hebt geen andere keuze dan te werken, te consumeren en zodoende het systeem draaiende te houden.

Het breekpunt kwam voor mij toen ik besefte dat zelfs de belofte van hogere studies een soort fabel bleek te zijn. Het plan van mijn ouders was eenvoudig: breng kinderen naar België, laat ze daar studeren en een diploma halen en dan zullen ze automatisch veel geld verdienen en succesvol zijn.
Ik ben heel erg blij dat ik osteopathie heb gekozen als studierichting, omdat het de rode draad bevat van wat ik mijn roeping noem. Het is dankbaar en zinvol werk waarbij ik werkelijk mensen vooruit kan helpen, wat mij als geboren idealist veel voldoening zal schenken. Bovendien ben ik sowieso voorbestemd om zelfstandige te zijn omdat ik niet goed ben in bevelen van oversten blindelings op te volgen en mijn haar gaat rechtstaan van hoe mensen tegenwoordig worden opgejaagd om er meer winst uit te persen. 
Je wordt bijvoorbeeld verwacht om toch te komen werken als je met koorts thuis in jouw bed ligt ook al heb je een doktersbriefje om jouw afwezigheid te wettigen.
Ik werd tijdens mijn laatste job letterlijk gezegd aan telefoon “Er lopen hier mensen rond die er echt ziek uitzien en die komen toch werken tot er tranen in hun ogen staan bij wijze van spreken en jij moet een beetje hoesten en gaat daarom drie dagen thuisblijven? Wel als je zo wil doen dan moet je het maar zelf weten maar dan zal je hier niet lang meer moeten terugkomen volgens mij.” Volgens mijn dokter had ik een ernstige bronchitis en ik kreeg een antibioticakuur om te voorkomen dat het verder op mijn longen zou verspreiden, maar wie heeft een dokter nodig als jouw bazin het beter weet?

Verder bleek na een jaar als zelfstandige osteopaat te werken in een groepspraktijk met drie kinesisten dat de waarschuwingen van mijn collega’s een groot waarheidsgehalte bevatten. Ze beweerden bij mijn afstuderen dat er in Gent en omstreken al te veel osteopaten gevestigd zijn (volgens de gouden gids 64) waardoor het hier moeilijk is om aan werk te geraken. Dit hangt er ook van af waar je woont, in de buurt waar ik gevestigd ben lijken de mensen niet direct te popelen om 50 euro te leggen voor een kwalitatieve behandeling en onder de allochtone populatie is osteopathie onbekend en onbemind.
Verder kan het de lokale dokters een worst wezen, deze waren niet echt onder de indruk van een discipline die meteen de stempels ‘niet erkend’ en ‘niet wetenschappelijk bewezen’ meekrijgt, ongeacht de goede resultaten die ik er al mee geboekt heb bij de grote meerderheid van mijn patiënten in het voorbije jaar. Deze laatstgenoemde sturen dan vrienden en familie door naar mij maar nog steeds niet genoeg om fulltime mijn boterham te kunnen verdienen.



Mijn ogen zijn opengegaan en het plaatje is ver niet zo idyllisch als ik mij had ingebeeld. Om in mijn onderhoud te kunnen voorzien ben ik verplicht om naast mijn osteopathie een andere job bij te nemen omdat ik mijn sociale bijdrage niet kan betalen als zelfstandige in hoofdberoep. In België is het blijkbaar helemaal niet zo voordelig als het lijkt om zelfstandig in hoofberoep te zijn op vlak van sociale bijdragen en belastingen. Niet moeilijk dat vele zelfstandigen zich kapotwerken in 50-uren weken en toch relatief gemakkelijk failliet kunnen gaan of meer risico lopen op een burn-out bijvoorbeeld maar minder worden opgevangen financieel als ze effectief een burn-out krijgen.
En toen ondervond ik dat ik met mijn specifieke osteopathie diploma nog niet zomaar ergens binnengeraak. Nochtans ben ik in het bezit van een professionele bachelor. Dus wat zijn de vooruitzichten? 
In mijn ogen kan de financiële situatie alleen maar onstabieler worden in België, kijk maar naar wat er gebeurt met de vergrijzing en steeds op latere leeftijd mogen stoppen met werken om pensioenen te kunnen uitbetalen.
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mijn generatie, de pas afgestudeerde starters, zeker als je nog eens afwijkende ideeën in jouw hoofd hebt en vastberaden bent je te verzetten om niet volledig door het systeem opgeslokt te worden. Als je afwijkend bent heb je minder kans om aangenomen te worden, en minder kans om een job te vinden die je niet haat of die zinloos en afstompend is in jouw ogen.
Je wordt dan al gauw bestempeld als zijnde alternatief, een groene, geitewollensokken hippie, een pothead, een anarchist, werkschuw tuig en nog een hele regenboog aan kleurrijke termen en labels om jonge mensen die hun hersenen gebruiken en een verschil willen maken in deze wereld in hokjes te kunnen stoppen. 
Het lijkt er wel op dat vanaf het moment dat mensen merken dat je kritiek hebt op de maatschappij ze je gaan beschouwen als niet meer één van hen. 
Ik heb ook gemerkt dat als je solliciteert je niet te idealistisch of kritisch mag zijn, de werkgever heeft dat niet graag. Je moet je flexibel opstellen wat in de praktijk wil zeggen dat jouw uren kunnen uitlopen naargelang het handig is voor jouw werkgever en je krijgt er meestal niet echt voor betaald (recup). Je wordt van in het begin heel duidelijk gemaakt hoe vervangbaar je wel niet bent, als jij moeite hebt met iets is het gemakkelijker om iemand anders in jouw plaats te zetten dan een manier te zoeken om tot een overeenkomst te komen. Mensen gaan werken als ze ziek zijn omdat ze bang zijn hun job te verliezen. En als je zoals mijzelf weigert om je te laten behandelen als vee en uit principe ontslag neemt dan verklaren de meeste van jouw kennissen je een beetje gek: "Slik je trots toch in meid en blijf daar werken tot je een andere job gevonden hebt!"
Je ouders zeggen dan dat je moet stoppen met zo een dromertje te zijn en “volwassen” moet worden waarmee ze bedoelen dat je beter vooruit zou geraken op de arbeidsmarkt als je een normaal kapsel zou hebben, je zou kleden zoals iedereen doet en gewoon aanvaardt dat je voor de rest van jouw leven een saaie en zinloze job zal moeten doen om te voorzien in jouw onderhoud, dat moet iedereen doen dus waarom zou jij een uitzondering zijn op de regel?




Begrijp mij nu niet verkeerd. Ik heb niets tegen werken, ik ben alles behalve werkschuw, ik zou alleen wensen dat iedereen het soort werk zou kunnen doen dat hem of haar voldoening brengt en daarbij ook genoeg verdienen om ervan te kunnen leven en met de respect behandeld worden die men verdient. Iedereen heeft zijn eigen steentje bij te dragen aan deze wereld op zijn eigen manier en een mens heeft het ook absoluut nodig om dat te doen. Ik persoonlijk zou mensen gratis behandelen moest ik niet afhankelijk zijn van geld om in mijn onderhoud te voorzien, gewoon omdat ik het leuk vind om dat te doen. Maar helaas pindakaas is het allemaal niet zo eenvoudig.
De wereld werkt blijkbaar niet op deze manier. Teleurgesteld en gedemotiveerd tot in mijn kleine teen voelde ik mij als een opgejaagd dier. Want in grote lijnen wordt van mij verwacht dat ik mij schik in mijn lot maar mijn hart zegt dat ik nooit gelukkig zal zijn zolang ik blijf lopen samen met de rest van de hamsters om het grote hamsterwiel draaiende te houden. En waarvoor zou ik het doen? Om nutritioneel dood voedsel en vervuild water te kunnen betalen? Te kunnen genieten van luxe ten koste van de rest van de wereld en daardoor hoog aanzien te verwerven in mijn gemeenschap? Voor de geruststelling van uitstekende gezondheidszorg? Om een huis te kunnen kopen (lening) of huren met misschien een klein stukje gazon in de achtertuin terwijl ik blijf dromen van een lap grond dat groot genoeg is om mijn gezin te kunnen voeden? Om kinderen op de wereld te zetten in een systeem dat niet duurzaam is, dus niet lang meer kan blijven duren en al goed op weg is zichzelf te vernietigen?




Op zo een moment moet je een keuze maken. Volg je de kudde of volg je jouw hart? En ik heb gekozen voor het laatste…Want waar een wil is is altijd een weg en er moeten andere manieren zijn om te leven, ook in deze woelige tijden. Velen hebben mij verteld dat mijn zoektocht naïef is en dat het niet verstandig zou zijn om de bescherming van de warme gezellige kudde te verlaten en zich op onbekend terrein te begeven. Dan ben ik maar een dwaas maar heb ik het tenminste geprobeerd... Want wie niet waagt blijft maagd!

Mijn doel is om zo veel mogelijk zelfvoorzienend te worden op vlak van voedsel, drinken, onderdak, gezondheidszorg, energievoorziening en eventueel transport. Om dat te kunnen realiseren moet ik mezelf eerst bevrijden van wat ik noem Aangeleerde Hulpeloosheid, het gevolg van opgroeien in deze maatschappij. 
Ik heb een soort eenheid hervonden met mijn generatie in de zin dat we allemaal ontwortelde planten blijken te zijn tegenwoordig. We zijn volledig afgeschermd geraakt van de wereld die ons voedt en in leven houdt, we zijn onze moeder (de natuur) kwijtgeraakt. Zodoende zijn we allemaal wezen geworden en we lijden in mijn ogen vooral spiritueel onder dit verlies.
Met Aangeleerde Hulpeloosheid bedoel ik dat we hulpeloos zijn als enkeling, als ‘naakte mens’ omdat ons tijdens onze opvoeding niet werd geleerd wat we werkelijk nodig hebben om volledig zelf in ons onderhoud te kunnen voorzien. Wij zijn al onze kennis van overleven in en met de natuur ergens onderweg kwijtgespeeld en staan helemaal niet meer in contact met de seizoenen en de ritmes van de natuur.
Wij weten niet meer hoe we voedsel moeten kweken of vinden, hoe we moeten jagen, of vissen, hoe we voedsel moeten opslaan en bewaren en verwerken, wie kan er tegenwoordig zelf nog brood bakken bijvoorbeeld? 
Wij weten niet meer hoe we een huis moeten bouwen of gereedschappen maken die we in ons dagelijks leven kunnen gebruiken. We weten zelfs niet eens veel over hoe ons eigen lichaam werkt en wat het nodig heeft om gezond te blijven, of wat we moeten doen om onszelf te genezen.  Wat ons wel wordt geleerd is dat we pas iemand zijn als we een diploma hebben en een job die goed verdient.
Wij weten niet hoe we voor onszelf moeten zorgen omdat de maatschappij al 'voor ons zorgt’ zodat wij ondertussen alle tijd hebben om te werken en te consumeren om zodoende in ons onderhoud te kunnen voorzien
Maar de waarheid is dat we alles behalve hulpeloos zijn! Wij beschikken op dit moment over de privilege van het internet, een schat aan vrij verkrijgbare informatie, wij zijn niet voor niets de kinderen van het informatietijdperk! En het zal weldra aan onze generatie zijn om de wereld ten goede of ten slechte te veranderen!
Wij kunnen ons verzetten, onszelf onderwijzen en proberen om een andere weg in te slaan als mensheid, proberen om samen te werken met de natuur in plaats van haar ruwweg te verkrachten waar het ons uitkomt. Op lange termijn kunnen we enkel als soort overleven als we erin slagen in harmonie met de natuur te bestaan.
Door zelfvoorzienend te worden neem ik de verantwoordelijkheid van mijn bestaan op deze planeet voor mijn eigen rekening, ik besef dat het niet eenvoudig zal worden en een grote dosis durf en doorzettingsvermogen en HARD WERK zal vergen om mijn droom te realiseren, maar als ik de balans opmaak, wat heb ik werkelijk nog te verliezen?


maandag 12 december 2011

De Gezondheidsindustrie oftewel Ziekte-industrie van de farmaceutische grootmacht




Omdat dit voor mij nogal een gevoelig onderwerp is zal ik proberen er niet te diep op in te gaan.
Je moet ook begrijpen bij het lezen hiervan dat ik geen kritiek geef op mensen, wel op het beleid van grote en machtige bedrijven die het gedrag van deze mensen bepaalt. Een dokter doet gewoon zijn job, wat kan hij er aan doen dat zijn studie er nu eenmaal uit bestaat te leren hoe het menselijk lichaam werkt, te leren om ziektes te herkennen aan de hand van de symptomen zodat hij een diagnose kan stellen en te leren met welke medicatie welke symptomen kunnen bestreden worden. Dat is nu eenmaal hoe de klassieke geneeskunde werkt vandaag de dag, hoofdzakelijk symptoomgerichte behandeling!
Dit is maar een deel van het probleem: de Farmaceutische industrie gebruikt onze dokters en reclame en wetenschappelijk onderzoek en de media om ons, de consument, ervan te overtuigen dat er wondermiddelen bestaan die ons probleem SNEL en MOEITELOOS zullen oplossen, terwijl ze in realiteit enkel de symptomen wegnemen, dit vaak maar gebrekkig en ten koste van bijwerkingen of nog erger – gewenning, waardoor je telkens meer moet nemen.
Dit is waarlijk een onderwerp waar ik veel gal over te spuwen heb, ik zou er een boek over kunnen schrijven... maar in plaats van dat te doen raad ik mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp en zeker alle mensen die ooit geconfronteerd worden met kanker deze twee boeken aan:

‘Censuur – wat u niet mag weten over uw gezondheid’ van Dr. Gabor Lenkei.
‘Chemo? Of kan ik zelf kiezen?’ van H.J. Trentelman

Verder heb ik voor jullie nog enkele stellingen – die in mijn ogen een feit zijn - om over na te denken: 

Vele ziektes (onder andere kanker) worden grotendeels veroorzaakt door onze ontoereikende en verkeerde voeding, chronisch hoge stressniveaus – zowel emotioneel als chemisch als sociaal, een verkeerde levensstijl en in zekere mate naar mijn mening het verlies van contact met de natuur. 
De symptomen van deze ziektes worden desondanks ‘behandeld’ met invasieve en vaak zware medicatie wat op grote schaal ons lichaam enkel nog verzwakt. (Dit gaat natuurlijk niet voor alles op, medicatie kan noodzakelijk en nuttig zijn! Alles is relatief!) 
In geval van kanker is het als schieten met een bazooka op een vlieg, vele kankerpatiënten sterven eerder aan de gevolgen van hun behandeling met chemo, bestralingen en operaties dan aan de kanker zelf. Toch worden er geen pogingen gedaan om betere en meer menswaardige behandelingsmethodes tegen kanker te zoeken of te onderzoeken (!) 

Op dit moment is er door de tekortkomingen van de klassieke gezondheidzorg een toenemende vraag ontstaan naar alternatieve en natuurlijke vormen van therapie, zowel voor kanker als vele andere ziektes. 
De meest gangbare alternatieve therapieën leggen de nadruk op een HOLISTISCHE benadering van gezondheidsproblemen en steunen sterk op PREVENTIE (beter voorkomen dan genezen!) Preventie door een zo volwaardig mogelijke VOEDING aangevuld met de levensnoodzakelijke nutriënten waar ik het de vorige keer over had in de vorm van supplementen. Verder een gezonde levensstijl met genoeg BEWEGING, want ons lichaam is niet gemaakt om 8 uur op een dag voor de pc te zitten en dan thuis te komen en direct in de zetel voor de tv te ploffen! Indien er toch nood is aan medicatie in chemische vorm maken deze alternatieve therapieën liever gebruik van NATUURLIJKE ingrediënten, zoals kruiden, planten, kleisoorten, honing en zoveel andere dingen waar de mens het vroeger maar mee moest doen.

Deze alternatieve therapieën  zijn zo populair omdat ze in veel gevallen ook echt werken! Ze lossen het probleem op in plaats van de symptomen ervan te maskeren. Hoewel het spijtige is dat de populariteit ervan ook voor misbruik zorgt en er werkelijk zoiets bestaat als kwakzalvers…maar met een beetje gezond verstand en mensenkennis zijn deze denk ik te vermijden. 

De Farmaceutische industrie is hier allemaal niet zo mee gediend! Waarom? Omdat de Farmaceutische industrie veel meer geld verdient aan patiënten die blijven terugkomen voor nieuwe medicatie omdat hun probleem niet echt wordt opgelost dan aan patiënten die werkelijk genezen. 
Heel cru maar doe wat research en zie voor jezelf!
Bovendien kunnen farmaceutische bedrijven geen patent nemen op planten (alleen chemische stoffen die ze isoleren uit een plant) wat in feite wil zeggen dat ze met verkoop van kruidenpreparaten geen geld kunnen verdienen! 
Het laatste wat ze willen zien is dat mensen gratis in hun tuin hun eigen medicijnen gaan beginnen telen, dus gebruik van kruiden wordt via de farmaceutische bedrijven door de klassieke geneeskunde ontmoedigd. Maakt niet uit als er mensen mee geholpen zijn!

De Farmaceutische industrie probeert ervoor te zorgen door middel van wetgeving dat zowel vitaminen, mineralen en allerlei voedingssupplementen als kruidensupplementen niet meer vrij verkocht mogen worden. Ze willen de keuze om onze voeding aan te vullen en natuurlijke medicatie te gebruiken van ons wegnemen en in de handen van de arts leggen (enkel op voorschrift), die ze in tegenstelling tot ons beter kunnen controleren. 
Zo houden ze mythes in stand als de ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) die ons nutriënten-uitgehongerde mensen dagelijks een dosis zou bieden die gelijk is aan het absolute minimum om geen symptomen van tekort te ontwikkelen, het absolute minimum! 

Het beste voorbeeld hiervan is vitamine C, je zou echt eens iets over het onderzoek moeten lezen van Linus Pauling , een brilliante biochemicus die de Nobelprijs voor de scheikunde heeft mogen ontvangen. Hij beweert dat de ADH van vitamine C minimum 1 gram zou moeten zijn, liefst zelfs 2 of meer. Maar de officiele ADH zegt 60 miligram per dag? Volgens het boek van Trentelman is deze 60mg berekend in de 2de wereldoorlog als de minimale hoeveelheid vitamine C die nodig is om scheurbuik te voorkomen bij soldaten op het slagveld. 

Verder saboteren farmaceutische bedrijven het onderzoek naar toepassing van natuurlijke supplementen & geneesmiddelen. Dit doen ze door enkel onderzoeken waar ze kassa kassa in zien te financieren. Want onderzoek kost geld, en wetenschappers zijn meestal niet degenen die het onderzoek betalen. Hierdoor kunnen ze de natuurlijke remedies die door de eeuwen heen hun werking hebben bewezen afwimpelen als kwakzalverij want het is niet wetenschappelijk bewezen in het lab. 
Om het heel vereenvoudigd voor te stellen worden wij door de Voedselindustrie enerzijds uitgehongerd anderzijds volgepropt met schadelijke stoffen en de Farmaceutische industrie wil ons ontmoedigen tot zelfs verbieden om onze nutritionele noden aan te vullen en onszelf op een natuurlijke manier te genezen! Ze stoppen ons liever vol met medicatie die vaak meer kwaad doet dan goed – omdat zij op die manier meer geld aan ons kunnen verdienen, door ons ziek te houden als het ware. Dit is zeker zo in geval van kanker. 

Het droevige aan dit alles is dat we het niet eens opmerken. Het interesseert ons niet, wij weten amper iets over ons eigen lichaam en leggen alle verantwoordelijkheid om ons te genezen op de behandelende dokter! En in vele gevallen grijpen we zelf veel liever naar de ‘snelle wonderpil’ dan erover te moeten nadenken dat we misschien meer moeite moeten doen om anders te gaan eten of genoeg te bewegen om ons beter te voelen. In mijn werk als osteopaat word ik vaak met deze mentaliteit geconfronteerd. Veel mensen krijgen liever een pijnstiller of spierontspanner voorgeschreven, dan dat ze te horen krijgen wat er nu precies die pijn uitlokt en wat ze er zelf vervolgens aan kunnen doen… 
Om het probleem van de Ziekte-industrie op te lossen ligt dus de bal in het kamp van de consument! WIJ moeten terug verantwoordelijkheid opnemen voor ons eigen lichaam! Wij moeten kritisch worden en onszelf onderwijzen en informeren! Wij moeten vechten voor ons recht om beroep te doen op natuurlijke vormen van geneeskunde en suppletie van onze voeding! (omdat we zonder grond om ons eigen voeding op te kweken niet veel keuze lijken te hebben) Dit is de schrale waarheid. Als je een documentaire wilt zien die  een overzicht geeft van het fenomeen Farmaceutische Marketing - kijk dan naar:



zaterdag 10 december 2011

Nutritioneel dood voedsel & vervuild water


Het onderwerp van voeding ligt mij nauw aan het hart en daarom grijp ik hier de kans om het eens uitvoerig te bespreken. Dit zijn de lelijke bevindingen uit mijn graafwerk naar de mogelijke medeoorzaken van mijn moeders kanker. Daarom zou ik deze informatie ter beschikking willen stellen van zo veel mogelijk mensen. Iedereen is verder vrij om zelf te oordelen wat ze er mee zijn.

In alle gevallen begint het probleem bij de grond.
Door de industriële monocultuur-landbouw van de 20ste en 21ste eeuw zijn landbouwgronden overal in de wereld volledig dood, op, beroofd van alle vruchtbaarheid die er ooit in zat, met toenemende bodemerosie tot gevolg.
Om toch maar voeding te produceren voor de steeds groeiende populatie wordt de grond op invasieve wijze bewerkt, in Nederland en België houdt dit verplichte bemesting in met chemische meststoffen. (NPK’s) 
De grond wordt ermee geïnjecteerd en omdat deze chemische stoffen geen tijd krijgen om er geleidelijk aan in te sijpelen en zich te verdelen is er geen zuurstof en dus geen leven meer aanwezig in de grond. Geen wormen, insecten, micro-organismen of schimmels die gezonde vruchtbare grond zou moeten bevatten omdat al deze elementen zorgen voor een gezonde nutriëntenuitwisseling in de wortels van de planten.
Dode grond produceert bijgevolg nutritioneel dood voedsel, bijvoorbeeld: volgens onderzoek blijft er tegenwoordig maar een magere 30% vitamine C over van wat er pakweg 50 jaar geleden in onze groenten zat. Maar dat is niet iets dat je veel op het nieuws zal horen of lezen in de krant…
Daarbovenop is het voor monocuultuur noodzakelijk om te sproeien met pesticiden die vanzelfsprekend niet alleen maar schadelijk zijn voor de gezondheid van de beestjes.
Groenten en fruit worden verder meestal onrijp geoogst, behandeld met chemische bewaarmiddelen (tegen schimmels bijvoorbeeld), dagen tot wekenlang vervoerd en/of opgeslagen tot ze uiteindelijk in de rekken van de supermarkt en zo op ons bord terecht komen. Als we ze dan nog eens gaan 'platkoken' of op hoge temperatuur bakken of nog erger bereiden in de microgolf - hebben ze niets meer over van de oorspronkelijke voedingswaarde aan vitaminen, mineralen en oligo-elementen die een mens zo hard nodig heeft om gezond te blijven.
In geval van dieren is het nog erger, want een dier krijgt ook diezelfde nutritioneel dode plantaardige voeding met daarbovenop groeihormonen en antibiotica, wordt daar vervolgens volledig mee opgepompt om zo weinig mogelijk geld te ‘verspillen’ tussen geboorte en slacht. Het dier leeft dus zo kort mogelijk en in omstandigheden die het woord ‘leven’ niet waard zijn: ziet hoogstwaarschijnlijk nooit zonlicht en een open hemel, heeft amper ruimte om te bewegen of krijgt een elektrische snok om op vaste tijstippen een ei te produceren - en komt dan uiteindelijk op ons bord terecht. Alleen intuïtief gezien al kan daar naar mijn mening geen gezond voedzaam vlees uit voortkomen.
Om dit allemaal nog erger te maken vraagt onze moderne ‘snelle’ levensstijl meer en meer om ‘snelle’ voeding. De geboorte van diepvries en microgolfmaaltijden, fastfood en ‘voedsel’ dat uit pakjes, zakjes en potjes komt.
Dit zogenaamde ‘voedsel’ wordt bij het bereidingsproces ontdaan van alle natuurlijke smaken, kleuren, geuren en daarmee ook nutritionele waarde en om dat dan te compenseren wordt het vervolgens volgepropt met allerlei chemische kleurstoffen, smaakstoffen, smaakversterkers, bewaarmiddelen, overmatige hoeveelheden zout en suiker, E-zoveels en E-zoveels om het alsnog aantrekkelijk te maken voor consumptie. En het wordt daardoor niet alleen aantrekkelijk voor consumptie, maar zelfs in veel gevallen ronduit verslavend.
Denk bijvoorbeeld aan de maker van ‘Supersized me’ die na een paar weken Mc Donalds dieet te hebben volgehouden beweert zich depressief en lichamelijk slecht te voelen tot hij zijn volgende portie binnenheeft, dit is niet toevallig, vele smaakversterkers zijn letterlijk verslavend wat in feite wil zeggen dat ze lichamelijke ontwenningsverschijnselen uitlokken bij het stoppen van gebruik ervan.
Dit zou niet zo een groot probleem zijn moesten al deze ‘snelle’ producten  niet zo geliefd en volledig ingeburgerd zijn in ons westers dieet! Onder de categorie ‘snelle’ producten valt alles wat voorverpakt is en dat je niet zelf samenstelt of bereidt, van een voorgesneden voorverpakt slaatje uit de supermarkt tot een hamburger in de frituur. Probeer eens bij alles wat je koopt in een verpakking de ingrediënten op de achterkant te lezen, maar dan echt allemaal - je zal je een ongeluk verschieten!
Nu door dit alles tesamen, en dit is belangrijk, hebben we ALLEMAAL tekort aan vitaminen! Want hoe gezond je ook eet, zolang niet alles wat je in je mond steekt biologisch gekweekt is (de vraag is: hoe gezond was de grond?) en op een juiste manier is klaargemaakt zitten er bitterweinig vitaminen en andere voedingsstoffen in die een menselijk lichaam nodig heeft! Door gewoon te eten zoals een doorsnee mens in België eet zelfs al is dat volgens de voedingsdriehoek en algemene richtlijnen gezond te noemen zijn we in feite op vlakken van nutriënten (vitaminen, mineralen, oligo-elementen) en vezels volledig uitgehongerd maar op vlak van vet, zout, suiker, dierlijk eiwit en allerlei chemische troep die we niet eens nodig hebben - hebben we dan weer veel teveel binnen. Daardoor krijgen we overgewicht, hart en vaatziekten en kanker, en allerlei andere nieuwe 'sexy' aandoeningen, gaat de levenskwaliteit op relatief jonge leeftijd aanzienlijk achteruit of we sterven vroeger.
Klinkt misschien heel dramatisch en confronterend, maar ik ben er heilig van overtuigd dat dit helaas de waarheid is!

Tunnelvision...




Als we het hebben over drinkwater is de situatie al niet minder verontrustend. Hoezo? – zou je zeggen, wij boffen toch met ons waterzuiveringssysteem en drinkbaar kraantjeswater terwijl ze daar in Afrika 5 kilometer  moeten lopen naar een dichtstbijzijnde pomp, als ze er al één hebben. Enerzijds hebben we het natuurlijk lang niet zo slecht als in vele landen, daar ben ik het volkomen mee eens, maar ons water gaat ondanks het zuiveringssysteem toch achteruit in kwaliteit door milieuvervuiling.
Denk maar aan de landbouw alleen al: de grond wordt ingespoten met chemische meststoffen en later besproeid met pesticiden, de mest en urine van vee bevat sporen van groeihormonen en antibiotica, al deze chemicaliën komen uiteindelijk in het grondwater terecht. Omdat de waterkringloop het grondwater, oppervlaktewater en regen met elkaar verbindt komen sporen van die vervuiling vermoedelijk ook in ons kraantjeswater terecht die zo goed gefilterd wordt. Industriële vervuiling is waarschijnlijk de meest gekende vorm van water en luchtvervuiling. De uitlaatgassen van Jan en alleman die dagelijks op de baan gaat met de auto zorgen ervoor dat zwaveldioxide, stikstofdioxiden en ammoniak reageren met de regenwolken en naar beneden vallen als zure regen, terug op de grond.
Verzuring van de grond beschadigt planten zodat ze sneller uitdrogen, verstoort de nutriëntenuitwisselingin de wortels, die op landbouwgronden als sterk verstoord was nóg meer en zorgt voor een afname in biodiversiteit van planten.
Maar er is nog iets anders dat mij mogelijk meer zorgen baart op dit moment, namelijk: vrouwelijke hormonen.
De eerste keer dat ik er iets over hoorde van iemand vond ik het nogal vergezocht. Maar onlangs las ik een artikel in de Eos (toch wel bekend wetenschappelijk tijdschrift) met een titel in de zin van 'Visjes maken seksverandering door'. Het artikel ging over een onderzoek van biologen die in verschillende waterlopen in België kleine visjes vingen en deze onderzochten. Blijkt dat een groot deel van de mannelijke visjes de geslachtelijke kenmerken van vrouwtjes begon te ontwikkelen (en bijgevolg steriel werd?) door de aanwezigheid van chemische oestrogenen en stoffen die deze dicht benaderen in het water. Op het einde van het artikel stond er heel droog bij: 'De effecten van deze stoffen op de menselijke populatie worden nog niet onderzocht.'
Wel ze zouden daar beter snel eens werk van maken, dat onderzoek, vind ik persoonlijk! Of is het te confronterend om te speculeren dat sporen van chemische vrouwelijke hormonen in ons kraantjeswater zouden kunnen leiden tot infertiliteit bij mannen? Als deze visjes helemaal van geslacht veranderen wat doet het dan met ons? Ons waterzuiveringssysteem is niet echt gemaakt om sporen van hormonen uit het water te filteren in elk geval.
En waar komen deze chemische oestrogenen in het oppervlaktewater dan vandaan? Je hebt het misschien al geraden:  massaal gebruik van de anticonceptiepil. Er blijven namelijk hormonen over in de urine van vrouwen die de pil gebruiken en komen zo in de waterkringloop terecht. Dus misschien ziet ons schijnbaar proper kraantjeswater er toch niet zo rooskleurig meer uit, wie zal het zeggen? Wij zijn jammer genoeg de proefkonijntjes...




Smaakt dit naar meer? Hier is een prachtige documentaire die raakvlakken heeft met heel mijn uiteenzetting:

Dirt! The Movie.



vrijdag 9 december 2011

Het beloofde land versus moderne slavernij


De eerste puzzelstukjes waren misschien wel zo onbenullig als dat grauwe en grijze weer van België dat absoluut niet kon tippen aan de azuurblauwe zee en de warme zon aan de kust van Krim waar ik geboren ben, en het gemis van dat magische gevoel van verwondering en ontzag dat ik als kind ervaren heb in de bossen en prachtige wilde natuur van mijn moederland (Oekraïne) terwijl ik het hier maar moest doen met grasveldjes, speelpleintjes en wat aangeplante bomen.
Ik voelde mij hier nooit volledig op mijn plaats en zie mijzelf nog steeds als een ontwortelde plant – uit zijn omgeving gerukt en verplaatst naar een andere omgeving wat er uiteindelijk voor zorgde dat ik in geen van beide meer thuishoor.
Door het scherpe contrast van de Sovjet opvoeding die ik van mijn ouders heb gekregen met de kapitalistische opvoeding die ik kreeg door in België te wonen en naar school te gaan heb ik de hypocrisie van beide mogen aanschouwen.
Mijn ouders namen mij en mijn broer mee naar België – het beloofde land, omdat we hier “kansen zouden krijgen om een deftige opleiding te genieten en veel geld te verdienen”, dat was hun droom, maar hoe zit het met de mijne?
Daar heb ik lang over moeten nadenken, want een ‘opvoeding’ in het algemeen, het schoolsysteem in het bijzonder (zowel Sovjet als Westers) moedigt helemaal niet aan tot dromen of nadenken, het moedigt aan tot een “normaal bestaan” as in: go to school, get a diploma, go to work, get married, have children, pay taxes, follow fashion, watch tv, act normal. (Now repeat after me ‘I am free’)



Pas rond mijn 20ste, toen ik kritischer werd begon ik op te merken dat er iets heel erg mis was met deze maatschappij, dit land, deze wereld in het algemeen.
Ik moet zeggen dat mijn ogen pas echt open zijn beginnen gaan toen onze kabeltelevisie werd afgesloten bij de internet installatie omdat we geen zin hadden daarvoor ook een abonnement te nemen.
Want als je geen tv kijkt word je ten eerste niet meer dagelijks gebrainwasht en zoet gehouden met enerzijds angst anderzijds allerlei onbenullige dingen als uiterlijk, mode, trends, lifestyle, reclame, celebs etc., ten tweede zit je zonder tv gegarandeerd meer op het internet. En internet is een schat aan informatie voor hen die informatie willen vinden!
Documentaires als Zeitgeist en The Union hebben mij werkelijk aan het denken gezet. Maar de gevolgen van een wankele economie die gedoemd is om in te storten en complotten op wereldschaal dat was nog ver van mijn bed toen, dus ik volgde in grote lijnen nog steeds de weg die mijn ouders voor mij hadden uitgestippeld, namelijk: diplomaà werk à geld & luxe, al de rest was van ondergeschikt belang.

En toen werd mijn moeder gediagnosticeerd met kanker.
Het nieuws sloeg in als een bom! Niemand in onze familie heeft ooit kanker gehad naar mijn weten, bovendien is mijn mama (prille 40er) altijd het toonbeeld geweest van een gezonde levensstijl in algemene zin: gezworen geheelonthouder – nooit gerookt en met moeite een druppel alcohol aangeraakt in heel haar leven, altijd sportief geweest en moeite gedaan om gezond te eten, deed alles zoveel mogelijk volgens het boekske. Waar had ze dit dan in godsnaam aan verdiend?
Niemand, zelfs haar dokters niet, kon mij dat duidelijk uitleggen.
Als student osteopathie in mijn derde jaar was ik al serieus gebeten door een holistische visie op gezondheid en idealistisch als ik ben kon ik mij niet neerleggen bij de magere uitleg van ‘mensen krijgen nu eenmaal kanker’, ik moest en zou te weten komen wat er hier aan de hand was! Ik verslond het ene boek na de andere en ben bijzonder verontrustende en zelfs angstaanjagende dingen tegengekomen op mijn zoektocht naar de waarheid – waarom 1 op 3 personen in België en Nederland ooit in zijn leven te maken zal krijgen met kanker.

De samenzweringstheorieën zoals ik ze voor het eerst voorgesteld zag door de makers van Zeitgeist  begonnen zich te manifesteren op plaatsen waar je ze het minst zou verwachten: de voedselindustrie, de wetgeving, de farmaceutische industrie en daardoor in feite de gezondheidszorg in het algemeen – waar ik in zekere zin op weg was deel van uit te maken.( Deze ben ik dan maar de Gezondheidsindustrie gaan noemen bij gebrek aan een betere term.) Al deze samenzweringstheorieën zijn gebaseerd op hebzucht naar geld dat hoe je het draait of keert altijd leidt naar macht, hoe meer geld je hebt hoe meer je hebt te zeggen in deze wereld zo blijkt het. Winst ten koste van mensen, dat is het gevolg van machthebbers die gedreven worden door hebzucht.

Waar het in mijn ogen allemaal op neerkomt is dat er in elk van deze “industrieën” (of het nu bank of voeding of gezondheid is, maakt niet uit) mensen moeten zijn die achter de schermen de touwtjes in handen houden en zodoende poen scheppen dat het niet meer mooi is en bovendien de macht bezitten om zichzelf & hun belangen in stand te houden, dit ten koste van, jawel, jou en mij en ons allemaal onwetende schaapjes!

Het gevolg hiervan is MODERNE SLAVERNIJ: wij moeten steeds meer en langer werken, steeds op een hoger wordend tempo en onder hoger wordende stress, dit dus om te ‘voorzien in ons onderhoud’!
Simpel gezegd om een dak boven ons hoofd te hebben, te kunnen eten en drinken en onszelf te kleden en de energierekening te kunnen betalen. Tegenoordig komt daar nog een heleboel overbodige luxe bij zoals bijvoorbeeld dingen die ons worden aangepraat om ons uiterlijk te veranderen om er ‘aanvaardbaar’ uit te zien voor onze medemens. En transport natuurlijk, want tegenwoordig kan je bijna niet meer solliciteren voor een job als je niet in het bezit bent van een rijbewijs en eigen vervoer.
Tot daar aan toe, dacht ik, het is toch wel mogelijk om een job te vinden die je graag doet (ik heb er daarom voor gekozen om zelfstandige osteopaat te worden) en in zekere zin niet mee te draaien met heel de kermisattractie van een mainstream bestaan?!
Maar laten we nu dit ‘voorzien in ons onderhoud’ even onder de loep nemen, gezien het onze belangrijkste drijfveer is om ons te schikken in ons lot en onze job, die we mogelijk helemaal niet graag doen. (of zoals ze het in het Engels zo mooi uitdrukken: “submit to employment”) En laten we onszelf afvragen waar onze zuurverdiende centjes werkelijk voor betalen: Voedsel en drinken? Kwalitatieve gezondheidszorg? Energievoorziening & transport? Luxe? Huisje, tuintje, kindje?


Namaste



Het idee om België achter te laten was er niet van de ene dag op de andere gekomen, de definitieve beslissing om dat te doen kwam daarentegen eerder als een blikseminslag.
Een helder moment zoals ze dat noemen.
Geen evidente beslissing voor iemand die 15 jaar geleden, op 9 jarige leeftijd Belgische gronden voor het eerst heeft betreden als politieke vluchteling. Dus hoe kom ik er in godsnaam bij?
Deze blog gaat over een eeuwige zoektocht, een begin van een groot avontuur en vooral de droom van een toekomst in deze onzekere tijden.
Een droom om te leven in plaats van alleen te overleven. Een droom van vrijheid.
Deze blog gaat ook over moed om jezelf te zijn in een maatschappij die ‘afwijkende’ mensen met creatieve ideeën tegenwerkt.
Over volwassen worden en de verantwoordelijkheid opnemen voor het eigen bestaan op deze aarde. Over hoop en vriendschap.
Ik schrijf dit omdat ik mijn zoektocht en ontdekte schatten wil delen met de wereld, misschien kan ik zodoende enkele mensen helpen hun ogen te openen en voor zichzelf te beginnen nadenken. 
Misschien niet, wie zal het zeggen.
Ik schrijf dit ook om mijn doel niet meer uit het oog te verliezen waar het leven mij ook brengen zal.
Deze blog gaat over de sprong in het onbekende wagen en alles wat ik onderweg zal tegenkomen, de weg naar eden?