De eerste
puzzelstukjes waren misschien wel zo onbenullig als dat grauwe en grijze weer
van België dat absoluut niet kon tippen aan de azuurblauwe zee en de warme zon
aan de kust van Krim waar ik geboren ben, en het gemis van dat magische gevoel
van verwondering en ontzag dat ik als
kind ervaren heb in de bossen en prachtige wilde natuur van mijn moederland
(Oekraïne) terwijl ik het hier maar moest doen met grasveldjes, speelpleintjes
en wat aangeplante bomen.
Ik voelde
mij hier nooit volledig op mijn plaats en zie mijzelf nog steeds als een
ontwortelde plant – uit zijn omgeving gerukt en verplaatst naar een andere
omgeving wat er uiteindelijk voor zorgde dat ik in geen van beide meer
thuishoor.
Door het
scherpe contrast van de Sovjet opvoeding die ik van mijn ouders heb gekregen
met de kapitalistische opvoeding die ik kreeg door in België te wonen en naar
school te gaan heb ik de hypocrisie van beide mogen aanschouwen.
Mijn ouders
namen mij en mijn broer mee naar België – het beloofde land, omdat we hier “kansen
zouden krijgen om een deftige opleiding te genieten en veel geld te verdienen”,
dat was hun droom, maar hoe zit het met de mijne?
Daar heb ik
lang over moeten nadenken, want een ‘opvoeding’ in het algemeen, het
schoolsysteem in het bijzonder (zowel Sovjet als Westers) moedigt helemaal niet
aan tot dromen of nadenken, het moedigt aan tot een “normaal bestaan” as in: go
to school, get a diploma, go to work, get married, have children, pay taxes,
follow fashion, watch tv, act normal. (Now repeat after me ‘I am free’)
Pas rond
mijn 20ste, toen ik kritischer werd begon ik op te merken dat
er iets heel erg mis was met deze maatschappij, dit land, deze wereld in het
algemeen.
Ik moet
zeggen dat mijn ogen pas echt open zijn beginnen gaan toen onze kabeltelevisie
werd afgesloten bij de internet installatie omdat we geen zin hadden daarvoor
ook een abonnement te nemen.
Want als je
geen tv kijkt word je ten eerste niet meer dagelijks gebrainwasht en zoet
gehouden met enerzijds angst anderzijds allerlei onbenullige dingen als
uiterlijk, mode, trends, lifestyle, reclame, celebs etc., ten tweede zit je zonder tv
gegarandeerd meer op het internet. En internet is een schat aan informatie voor
hen die informatie willen vinden!
Documentaires
als Zeitgeist en The Union hebben mij werkelijk aan het denken gezet. Maar de gevolgen
van een wankele economie die gedoemd is om in te storten en complotten op
wereldschaal dat was nog ver van mijn bed toen, dus ik volgde in grote lijnen nog
steeds de weg die mijn ouders voor mij hadden uitgestippeld, namelijk: diplomaà werk à geld & luxe, al de rest was van
ondergeschikt belang.
En toen
werd mijn moeder gediagnosticeerd met kanker.
Het nieuws
sloeg in als een bom! Niemand in onze familie heeft ooit kanker gehad naar mijn
weten, bovendien is mijn mama (prille 40er) altijd het toonbeeld geweest van
een gezonde levensstijl in algemene zin: gezworen geheelonthouder – nooit gerookt
en met moeite een druppel alcohol aangeraakt in heel haar leven, altijd
sportief geweest en moeite gedaan om gezond te eten, deed alles zoveel mogelijk
volgens het boekske. Waar had ze dit dan in godsnaam aan verdiend?
Niemand,
zelfs haar dokters niet, kon mij dat duidelijk uitleggen.
Als student
osteopathie in mijn derde jaar was ik al serieus gebeten door een holistische
visie op gezondheid en idealistisch als ik ben kon ik mij niet neerleggen bij
de magere uitleg van ‘mensen krijgen nu eenmaal kanker’, ik moest en zou te weten
komen wat er hier aan de hand was! Ik verslond het ene boek na de andere en ben
bijzonder verontrustende en zelfs angstaanjagende dingen tegengekomen op mijn
zoektocht naar de waarheid – waarom 1 op 3 personen in België en Nederland ooit
in zijn leven te maken zal krijgen met kanker.
De samenzweringstheorieën
zoals ik ze voor het eerst voorgesteld zag door de makers van Zeitgeist begonnen zich te manifesteren op plaatsen waar
je ze het minst zou verwachten: de voedselindustrie, de wetgeving, de
farmaceutische industrie en daardoor in feite de gezondheidszorg in het
algemeen – waar ik in zekere zin op weg was deel van uit te maken.( Deze ben ik
dan maar de Gezondheidsindustrie gaan noemen bij gebrek aan een betere term.) Al deze samenzweringstheorieën zijn gebaseerd op hebzucht naar geld dat hoe je het draait of keert altijd leidt naar macht, hoe meer geld je hebt hoe meer je hebt te zeggen in deze wereld zo blijkt het. Winst ten koste van mensen, dat is het gevolg van machthebbers die gedreven worden door hebzucht.
Waar het in mijn ogen allemaal op neerkomt is
dat er in elk van deze “industrieën” (of het nu bank of voeding of gezondheid
is, maakt niet uit) mensen moeten zijn die achter de schermen de touwtjes in handen
houden en zodoende poen scheppen dat het niet meer mooi is en bovendien de macht
bezitten om zichzelf & hun belangen in stand te houden, dit ten koste van, jawel,
jou en mij en ons allemaal onwetende schaapjes!
Het gevolg
hiervan is MODERNE SLAVERNIJ: wij moeten steeds meer en langer werken, steeds
op een hoger wordend tempo en onder hoger wordende stress, dit dus om te ‘voorzien
in ons onderhoud’!
Simpel
gezegd om een dak boven ons hoofd te hebben, te kunnen eten en drinken en
onszelf te kleden en de energierekening te kunnen betalen. Tegenoordig komt
daar nog een heleboel overbodige luxe bij zoals bijvoorbeeld dingen die ons worden
aangepraat om ons uiterlijk te veranderen om er ‘aanvaardbaar’ uit te zien voor onze medemens. En
transport natuurlijk, want tegenwoordig kan je bijna niet meer solliciteren
voor een job als je niet in het bezit bent van een rijbewijs en eigen vervoer.
Tot daar
aan toe, dacht ik, het is toch wel mogelijk om een job te vinden die je graag
doet (ik heb er daarom voor gekozen om zelfstandige osteopaat te worden) en in zekere zin
niet mee te draaien met heel de kermisattractie van een mainstream bestaan?!
Maar laten
we nu dit ‘voorzien in ons onderhoud’ even onder de loep nemen, gezien het onze
belangrijkste drijfveer is om ons te schikken in ons lot en onze job, die we
mogelijk helemaal niet graag doen. (of zoals ze het in het Engels zo mooi
uitdrukken: “submit to employment”) En laten we onszelf afvragen waar onze
zuurverdiende centjes werkelijk voor betalen: Voedsel en drinken? Kwalitatieve
gezondheidszorg? Energievoorziening & transport? Luxe? Huisje, tuintje,
kindje?
Sterk geschreven... :)
BeantwoordenVerwijderen